Z powołania przyszła germanistka, prywatnie ogromny pasjonat zagłębiania się w Księgi Pisma Św., zakochana w Psalmach i kochająca śpiew, szczególnie liturgiczny. Ogromny sympatyk dzieła OKWB i obecnie wolontariusz, a kiedyś trzykrotny uczestnik i finalista XXI edycji.

Moja przygoda z OKWB rozpoczęła się podczas XXI edycji konkursu i trwa do dziś, co bardzo mnie cieszy i wywołuje dużo radości w sercu. Pan Bóg stawiał na mojej drodze cudownych ludzi, dobrych katechetów, którzy podczas mojej wędrówki przez czasy licealne (a także i wcześniej) zaszczepili we mnie chęć do zgłębiania, poznawania, rozważania, a w końcu także do wprowadzania w życie i dzielenia się Słowem Bożym z innymi.  

OKWB zawsze będzie mi się kojarzyć z ludźmi! Jest to niesamowita wspólnota młodych ludzi, którzy pałają miłości do tej Największej z Ksiąg. Każdy z nas żył Słowem, które było do nas kierowane, ale nikt z nas nie zamykał się na drugiego człowieka,  przygotowując się chętnie razem, zadając sobie nawzajem pytania. To nie cele materialne nam przyświecały, a chęć pogłębiania naszej wiary. Chętnie dzieliliśmy się naszymi notatkami, spostrzeżeniami, tym co nas w tym momencie dotykało. I tak jest i dziś, chociaż czasy trudne, chociaż wokół nas niepokój o to co dalej, o bliskich, o drugiego człowieka. Kiedy chciałoby się powiedzieć, że ta wspólnota młodych ludzi wygląda zupełnie inaczej niż kiedy wszystko odbywało się w formie stacjonarnej, to oni udowadniają, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i  tworzą niesamowitą wspólnotę. Ci młodzi ludzie, biorący udział w edycji jubileuszowej dali mi się poznać, mimo ograniczeń, mimo dzielących nas setek kilometrów, właśnie dzięki mediom społecznościowym. Moje serce niezwykle się radowało, bo choć jestem odrobinę starsza od nich, to przyjęli mnie ciepło, zaufali i pytali jak to było kiedyś. Z wielką radością i łzami w oczach mogłam obserwować ich zapał, zaangażowanie, dzielenie się nawzajem tym, co ich danego dnia poruszyło. I właśnie w tych momentach w moich oczach mogłam zobaczyć siebie sprzed dosłownie kilku lat… Moja historia z Biblią rozpoczęła się właśnie dzięki konkursom. I szczerze mówiąc, najpierw jak dla większości ludzi, ważna była rywalizacja, a wszystko potoczyło się zupełnie inaczej… To miał być konkurs jakich wiele. Tylko, że z religii, a zmienił on całe moje życie. Małymi kroczkami Pan Bóg mnie prowadził, a ja powolutku zakochiwałam się w Jego Słowie. Tak, to UZALEŻNIA!!!! Kiedy kończyła się jedna edycja, a ja nie musiałam już sięgać po Pismo Święte, aby przygotowywać się do konkursu, czułam głód. Brakowało mi tego Słowa. I w taki sposób, krok po kroku, doszłam do takiego momentu w życiu, że Słowo Boże jest ze mną obecne każdego dnia. OKWB zawsze będzie mocno w moim sercu, bo dzięki niemu odkryłam, że takich ludzi, czujących miłość Pana Boga i odpowiadających na nią jest więcej. Nie jestem sama. A przyjaźnie zawiązane podczas finału, a wcześniej także na warsztatach, które odbywały się w miejscu szczególnym, u naszej ukochanej Matki na Jasnej Górze, przetrwały do dziś.  Wspomnienia pozostają, a ja dziś z pewnością mogę powiedzieć, że decyzja o wzięciu udziału w Ogólnopolskim Konkursie Wiedzy Biblijnej była najlepszą w moim życiu i mam nadzieję, że ta przygoda jeszcze będzie trwać i trwać… bo ja już wygrałam czytając i rozważając Słowa Życia. A mówiąc za św. Pawłem „w dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem” (2 Tm 4,7), pragnę ten bieg dokończyć i gdy już stanę twarzą w twarz z Panem Bogiem móc właśnie wyrzec te słowa.   

A więc trwajmy w zgłębianiu Miłości, bo jak mówi w innym miejscu Św. Paweł „Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość”. Pan Bóg nas wszystkich mocno kocha, a żeby Tą Miłość odkryć, często trzeba sięgnąć po tą (może mało używaną w domu) Księgę, jaką jest Biblia. Chciałoby się tych słów napisać jeszcze więcej, bo nie da się opisać wszystkiego, czego można doświadczyć, otwierając się na Pana Boga i Jego Słowo …

Martyna Zaremba,
diecezja drohiczyńska